Weerstand is… betrokkenheid de andere kant op!
“Ja hoor” mompelt mijn collega, als ik vraag of hij vanaf volgende week de nieuwe werkwijze gaat volgen, die ik net heb uitgelegd. Dit is niet de volmondige instemming waarop ik had gehoopt, maar goed hij krijgt van mij het voordeel van de twijfel.
‘Ja zeggen en nee doen’ daar hebben we allemaal wel eens last van. Toch lijkt het wel of sommige collega’s er patent op hebben. Als het over veranderingen gaat, gaan ze standaard in de remmen. Tijdens mijn werk als leraar heb ik menig onderwijsvernieuwing zien sneuvelen door deze houding. Wat maakt dat sommige collega’s wel allergisch lijken voor veranderingen?
Iedere leidinggevende heeft regelmatig te maken met weerstand tegen veranderingen. Weerstand wordt vaak geduid als desinteresse, onverschilligheid of niet willen. De reactie als leidinggevende kan zijn…
- meer argumenten aandragen om te veranderen.
- de ander aan zijn lot overlaten.
- het besluit meedelen en de ander opdragen om mee te werken.
- de ander overhalen door zelf extra vriendelijk te zijn.
Al deze manieren gaan er aan voorbij dat weerstand tegen veranderingen, geen afwijzing is maar juist betrokkenheid. Ja echt!
Weerstand ontstaat als een verandering ons raakt. Denk er maar over na; we voelen zelden weerstand bij een verandering die geen invloed op ons heeft. Dus als een teamlid niet van plan is om met de verandering mee te gaan, komt dat omdat hij/zij betrokken is op het onderwerp van de verandering. Vanuit deze betrokkenheid kiest hij/zij er (on)bewust voor om niet te veranderen.
Deze keuze niet altijd rechtstreeks geuit, zoals in het voorbeeld van mijn collega. Als leidinggevende moet je soms tussen de regels door lezen om weerstand te herkennen, omdat weerstand verpakt zit in onverschilligheid, boosheid, sarcasme, luidruchtigheid enzovoort.
> Wat zijn voor jou signalen dat er weerstand is in jouw team?